สังคมในชนบทของไทย เป็นสังคมที่มีการช่วยเหลือเกื้อกูลกันในสิ่งต่างๆ เช่น งานทำบุญต่างๆ งานศพ เป็นต้น

โดยนัยเช่นนี้การทำความเข้าใจเกี่ยวกับสังคม และวัฒนธรรม จึงเป็นเรื่องที่ไม่เพียงแต่สัมพันธ์กับกลุ่มคนเท่านั้น หากยังเกี่ยวข้องกับสถานที่ และเวลาอีกด้วย ซึ่งผลของความสัมพันธ์เช่นนี้ ทำให้ลักษณะของสังคม และวัฒนธรรม เป็นสิ่งที่ไม่ใช่ภาพนิ่ง แต่เป็นภาพที่เคลื่อนไหว เพราะฉะนั้นสังคม และวัฒนธรรม จึงมีธรรมชาติที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา จึงทำให้การที่จะเข้าใจในเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้องมีการวินิจ และวิเคราะห์กัน จึงจะแลเห็น และเกิดความเข้าใจได้ แต่ทว่า การจะวิเคราะห์ได้ก็ต้องมีแนวคิด ทฤษฎี และวิธีการ ซึ่งเป็นเรื่องที่จะต้องทำความเข้าใจเป็นพื้นฐานเสียก่อน แนวคิดอย่างกว้างๆ ที่จะทำความเข้าใจเรื่องของสังคม และวัฒนธรรม ในที่นี้คือ การเริ่มต้นจากการทำความเข้าใจเกี่ยวกับมนุษย์ นั่นก็คือ มนุษย์เป็นสัตว์โลกชนิดหนึ่ง ที่อยู่ด้วยตนเองตามลำพังไม่ได้ ต้องอยู่ร่วมกับผู้อื่นตั้งแต่แรกเกิดจนตาย จึงเป็นสัตว์ที่เรียกว่า สัตว์สังคม สัตว์สังคมอื่นๆ ก็มีอีกมากมาย เช่น พวกมด ผึ้ง ปลวก ไปจนถึงสัตว์ที่มีรูปร่างคล้ายกับมนุษย์ เช่น พวกลิง แต่มนุษย์ก็แตกต่างไปจากบรรดาสัตว์สังคมอื่นๆ เหล่านั้นตรงที่ว่า มีช่วงเวลาที่ต้องพึ่งผู้อื่นยาวนานกว่า เช่น เมื่อเด็กแรกเกิดมาก็ต้องอาศัยการดูแลของพ่อแม่ ญาติพี่น้อง และครอบครัวเป็นเวลานานก่อนที่จะเติบโต และช่วยตัวเองได้ ยิ่งกว่านั้นต้องอาศัยการเรียนรู้ และปรับตัวเอง เพื่อที่จะอยู่ร่วมกันกับผู้อื่นในสังคมตลอดเวลา โดยเฉพาะความสามารถในการเรียนรู้ การส่งภาษา อันเป็นเรื่องของสัญลักษณ์ และการสื่อสารได้อย่างกว้างขวางนั้น เป็นคุณสมบัติสำคัญ ที่ทำให้มนุษย์แตกต่างไปจากบรรดาสัตว์สังคมอื่นๆ อย่างสิ้นเชิง เพราะบรรดาสัตว์อื่นนั้น ความสามารถในการเรียนรู้ และการส่งภาษามีน้อยมาก อีกทั้งการรวมกลุ่มอยู่รวมกัน ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปโดยสัญชาตญาณมากกว่า ดังเช่น พวกสัตว์ประเภทผึ้ง มด ปลวก เป็นต้น มีลักษณะอย่างใดก็เป็นอย่างนั้น โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงเท่าใด ในขณะที่การรวมกลุ่มทางสังคมของมนุษย์ มีลักษณะเคลื่อนไหว และเปลี่ยนตลอดเวลา